تشخیص آگورافوبیا براساس DSM

مهر ۴, ۱۴۰۲

کلینیک24

دیدگاه های نوشته خاموش است

تشخیص آگورافوبیا براساس DSM

آگورافوبیا نیز مانند تمام اختلال‌های روانی دیگر بر اساس کتاب آسیب‌شناسی روانی مرجع به نام «راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی» (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders | DSM) تشخیص داده می‌شود. ملاک‌های تشخیصی آگورافوبیا در این کتاب به شرح زیر است.

A:

ترس یا اضطراب قابل ملاحظه در دو (یا بیش از دو مورد) از پنج مورد زیر:

استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی (مثل خودرو، اتوبوس، قطار، کشتی و هواپیما)
قرار گرفتن در فضاهای باز (مثل پارکنیگ‌های بزرگ، مراکز خرید و پل‌ها)
قرار گرفتن در فضاهای بسته (مثل مغازه‌ها، سالن تئاتر و سینما)
ایستادن در صف یا بودن در جمعیت
تنها بیرون رفتن از خانه

B:

ترس یا اجتناب فرد از این مکان‌ها به این علت باشد که در صورتی که علائم عجز، خجالت‌زدگی (مثل ترس از زمین‌ خوردن در سالمندان یا بی‌اختیاری ادرار) یا علائم شبیه به حمله هراس را تجربه کند، فرار از موقعیت یا دریافت کمک آسان نیست.

C:

موقعیت‌های اضطراب‌آور در آگورافوبیا تقریبا همواره باعث ترس و اضطراب فرد شوند [و نه فقط در برخی موارد].

D:

فرد از موقعیت‌های اضطراب‌آور در آگورافوبیا، به‌شکلی فعال اجتناب کند، تنها با یک همراه به این موقعیت‌ها برود یا با تحمل ترس و اضطراب شدید این موقعیت‌ها را پست سر بگذارد.

E:

شدت ترس و اضطراب فرد نامتناسب با خطر واقعی موقعیت با توجه به زمینه‌های فرهنگی-اجتماعی [خود آن فرد] باشد.

F:

ترس، اضطراب و اجتناب به‌طور مداوم برای شش ماه یا بیشتر ادامه پیدا کند.

G:

ترس، اضطراب و اجتناب سبب پریشانی قابل‌ملاحظه فرد یا اختلال در زندگی اجتماعی، شغل یا دیگر حیطه‌های عملکردی او شود.

H:

اگر شرایط پزشکی دیگری (مانند التهاب روده یا پارکینسون) وجود دارد [که می‌تواند باعث نگرانی فرد در محیط‌های عمومی شود]؛ ترس، اضطراب و اجتناب به‌طوری واضح بیش از حد متناسب با آن باشد.

I:

ترس، اضطراب و اجتناب با نشانه‌های اختلال روانی دیگری بهتر توجیه نشود. برای مثال، علائم مربوط به فوبیای خاص موقعیتی نباشد، تنها در شرایط اجتماعی رخ ندهد (اختلال اضطراب اجتماعی)، مربوط به وسواس فکری نباشد («اختلال وسواسی-اجباری» (Obsessive-Compulsive Disorder))، نقص جسمانی و ظاهری وجود نداشته باشد («اختلال بدشکلی بدن» (Body Dysmorphic Disorder))، یادآور یک حادثه ناگوار یا تروما نباشد (اختلال استرس پس از سانحه) یا ترس از جدایی نباشد («اختلال اضطراب جدایی» (Separation Anxiety Disorder)).

در آخر نکته مهم این است که آگورافوبیا به‌طور جداگانه از اختلال هراس تشخیص داده می‌شود. در صورتی که اختلال هراس نیز وجود داشته باشد، درمانگر هر دو تشخیص را در نظر می‌گیرد.