نوشته ها
روش‌های تشخیص و درمان انگشت ماشه‌ای
روش‌های تشخیص انگشت ماشه‌ای
تشخیص انگشت ماشه‌ای عمدتاً بر اساس معاینه فیزیکی و تاریخچه پزشکی بیمار انجام می‌شود. پزشک معمولاً با مشاهده علائم و انجام تست‌های ساده، مانند خم و راست کردن انگشت، می‌تواند این بیماری را تشخیص دهد. در برخی موارد، آزمایش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی یا MRI ممکن است برای بررسی وضعیت تاندون‌ها و غلاف‌ها تجویز شود.
روش‌های درمانی انگشت ماشه‌ای
درمان انگشت ماشه‌ای بسته به شدت علائم و مدت زمان بیماری متفاوت است. روش‌های درمانی شامل مراقبت‌های غیرجراحی و جراحی است:
۱. مراقبت‌های خانگی و غیرجراحی
– استراحت و اجتناب از فعالیت‌های تحریک‌کننده: اولین قدم در درمان انگشت ماشه‌ای استراحت و جلوگیری از فعالیت‌هایی است که باعث تشدید علائم می‌شوند.
– استفاده از اسپلینت: استفاده از اسپلینت می‌تواند به ثابت نگه‌داشتن انگشت و کاهش التهاب کمک کند. این دستگاه‌ها معمولاً برای مدت چند هفته استفاده می‌شوند.
– فیزیوتراپی و تمرینات حرکتی: فیزیوتراپی می‌تواند به بهبود دامنه حرکتی و کاهش درد کمک کند. تمرینات ملایم نیز ممکن است به تقویت عضلات و تاندون‌های دست کمک کند.
– داروهای ضد التهابی: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند.
– تزریق کورتیکواستروئید: در مواردی که التهاب شدید است، پزشک ممکن است تزریق کورتیکواستروئید را برای کاهش تورم و التهاب توصیه کند. این تزریق‌ها معمولاً اثر موقتی دارند، اما می‌توانند علائم را به طور قابل توجهی بهبود دهند.
۲. جراحی
– جراحی آزادسازی تاندون: در مواردی که درمان‌های غیرجراحی مؤثر نیستند، جراحی آزادسازی تاندون ممکن است توصیه شود. این جراحی معمولاً به صورت سرپایی انجام می‌شود و طی آن غلاف تنگ شده باز می‌شود تا تاندون بتواند آزادانه حرکت کند.
– ترمیم تاندون‌های آسیب‌دیده: در برخی موارد، تاندون‌ها ممکن است آسیب دیده یا پاره شوند. در این موارد، جراحی ترمیم تاندون‌ها ممکن است ضروری باشد.
مراقبت‌های پس از جراحی
پس از جراحی، مراقبت‌های ویژه‌ای برای بهبود کامل لازم است. این مراقبت‌ها شامل استراحت، استفاده از اسپلینت، فیزیوتراپی و داروهای ضد التهابی است. همچنین، بیماران باید از انجام فعالیت‌های سنگین و تحریک‌کننده برای مدت زمانی پرهیز کنند تا از عود مجدد بیماری جلوگیری شود.
پیشگیری از انگشت ماشه‌ای
اگرچه برخی عوامل خطر انگشت ماشه‌ای مانند سن و جنسیت غیرقابل تغییر هستند، اما می‌توان با رعایت برخی اصول پیشگیرانه، خطر ابتلا به این بیماری را کاهش داد:
۱. پرهیز از فعالیت‌های تکراری: تا حد امکان باید از انجام فعالیت‌های تکراری با دست‌ها پرهیز کرد. در صورت نیاز به انجام این فعالیت‌ها، استفاده از ابزارهای مناسب و رعایت استراحت‌های منظم می‌تواند مفید باشد.
۲. تقویت عضلات و تاندون‌ها: تمرینات تقویتی ملایم و کشش‌های منظم می‌تواند به تقویت عضلات و تاندون‌ها کمک کند و از بروز التهاب جلوگیری کند.
۳. مدیریت بیماری‌های مزمن: مدیریت مناسب بیماری‌های مزمنی مانند دیابت و آرتریت می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به انگشت ماشه‌ای کمک کند.
نتیجه‌گیری
انگشت ماشه‌ای یک اختلال شایع و دردناک است که می‌تواند به طور جدی عملکرد دست را تحت تأثیر قرار دهد. با توجه به علل مختلف بروز این بیماری، شناخت علائم اولیه و مراجعه به پزشک برای تشخیص و درمان به موقع می‌تواند از پیشرفت بیماری و نیاز به جراحی جلوگیری کند. درمان‌های غیرجراحی مانند استراحت، استفاده از اسپلینت و فیزیوتراپی در بسیاری از موارد مؤثر است، اما در موارد شدیدتر، جراحی ممکن است تنها راه‌حل باشد. با این حال، پیشگیری از طریق مدیریت صحیح فعالیت‌ها و تقویت تاندون‌ها می‌تواند نقش مهمی در جلوگیری از ابتلا به انگشت ماشه‌ای ایفا کند.
کلینیک مغز و اعصاب نورون اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید.
جهت اطلاع بیشتر در کانال تلگرام کلینیک مغز و اعصاب نورون اصفهان عضو شوید.
مطالب پیشنهادی کلینیک تخصصی مغز و اعصاب نورون (کلینیک مغز و اعصاب اصفهان):