واکسیناسیون کرونا در بیماران ام اس و NMO

مرداد ۱, ۱۴۰۰

نویسنده کلینیک24

دیدگاه های نوشته خاموش است

واکسیناسیون کرونا در بیماران ام اس و NMO

با شروع واکسیناسیون گروههای خاص از جمله بیماران ام اس و NMO، تردیدهایی در مورد عوارض این واکسن به طور عام و تاثیرات منفی آن بر سیر بیماری این عزیزان مطرح شده است.

باید دقت کرد همانند هر داروی دیگری عوارض ناخواسته ای برای واکسن کرونا محتمل است اما نکته مهم نادر بودن این عوارض در برابر احتمال ابتلا به بیماری کووید ۱۹ و خطرات ناشی از آن است. آن چه از مطالعات برمی آید آن است که در این میان کفه ترازو کاملا به نفع واکسیناسیون همگانی از جمله بیماران خاص است (۱). البته باید حتما با پزشک معالج درمورد اقدامات پیش و پس از واکسیناسیون مشورت کرد. در مورد نوع واکسن، با وجود تفاوتهایی که بین اثربخشی و عوارض واکسنهای مختلف وجود دارد. مهم آن است که همه واکسنهای موجود در بازار ایران اثربخشی قابل قبولی در پیشگیری از بیماری شدید و مرگ داشته اند.

کارآزماییهای بالینی هم چنین عوارض نادری را گزارش کرده اند که علی رغم قابل توجه بودن، شیوع بسیار اندکی در برابر خطرات احتمالی در صورت ابتلا به کووید ۱۹ (خصوصا در ایران با شیوع بالای ابتلا و مرگ) دارند. در نهایت واکسیناسیون اجباری نیست اما (در صورتی که از نظر پزشک معالج منعی برای آن وجود ندارد) در شرایط کنونی کشور شاید تنها راه خروج از این بن بست تاریک باشد.

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما به نقل از خبرگزاری فرانسه، یک روز پیش از روز جهانی بیماری اسکلروز چندگانه (ام اس)، متخصصان بیماری ام اس روز شنبه هشدار دادند. به نظر می‌رسد برخی درمان‌های این بیماری از جمله درمان با آنتی بادی‌های ضد CD۲۰ محافظت واکسن‌های کووید-۱۹ را از بین می‌برد. و خطر ابتلا به نوع شدید این بیماری را افزایش می‌دهد.

بیشتر بدانید : فواید فیزیوتراپی برای ام اس

ژان پلتیه، متخصص مغز و اعصاب از بنیاد فرانسوی کمک به تحقیق درباره اسکلروز چندگانه گفت: بیمارانی که تحت درمان آنتی CD۲۰ قرار دارند، هم در معرض ابتلا به نوع حاد کووید-۱۹ قرار دارند. و هم اینکه ممکن است پاسخ ایمنی مناسب به واکسیناسیون نشان ندهند.
وی افزود حدود بیست درصد بیماران مبتلا به ام اس یا از همان ابتدای بیماری یا به این دلیل که درمان‌های دیگر روی آن‌ها جواب نداده است. با آنتی بادی‌های ضد CD۲۰ یعنی دو داروی ریتوکسی‌مَب (Rituximab‎) و اوکرلیزومب (Ocrelizumab‎) تحت درمان قرار دارند.

این متخصص مغز و اعصاب فرانسوی گفت این دارو‌ها که به شکل تزریق هر شش ماه یکبار تجویز می‌شوند. در درمان اساسی ام اس بسیار موثر هستند. اما در برابر بیماری کووید-۱۹ شرایط بسیار دشوار است.
به گفته این متخصص، از یک سو طی چند ماه اخیر چندین مطالعه در فرانسه، ایتالیا و آمریکا خطر ابتلا به نوع حاد کووید-۱۹ را در مورد این بیماران نشان داده است. از سوی دیگر، مطالعات جدیدتر نگرانی‌هایی در مورد تاثیر این دارو‌ها بر واکسن‌های کووید-۱۹ ایجاد کرده است.

پروفسور پلتیه افزود: «اخیرا مشاهده شده است که بیماران مبتلا به ام اس که از این دارو‌ها استفاده می‌کنند. پس از تزریق واکسن کووید-۱۹ آنتی بادی تولید نمی‌کنند و بنابراین در برابر این بیماری محافظت نمی‌شوند.»
مسئله نگران کننده‌تر این است که به نظر می‌رسد تاثیر این دارو‌ها احتمالا طولانی‌تر از فاصله زمانی شش ماهه‌ای است که تزریق می‌شود.

بیشتر بدانید : درمان ام اس با فیزیوتراپی

در حال حاضر این مشاهدات مبتنی بر موارد خاص است، اما مطالعات بیشتری باید در این زمینه صورت گیرد. همچنین در فرانسه، مطالعه‌ای برای ارزیابی تاثیر واکسیناسیون علیه کووید-۱۹ در بیمارانی که برای بیماری‌های متعدد (انواع سرطان ها، بیماری‌های کلیوی، دیابت، ام اس و غیره) تحت درمان قرار دارند، با توجه به نوع درمانشان در دست انجام است.
این متخصص فرانسوی گفت: «برای ام اس باید ۶۰۰ بیمار شرکت داشته باشند. و خواهیم توانست نخستین نتیجه را ظرف شش ماه داشته باشیم.»
وی خاطرنشان کرد درمان با آنتی بادی‌های ضد CD۲۰ مختص ام اس نیست و در مورد بسیاری از بیماری‌های خودایمنی دیگر مانند پلی آرتریت روماتوئید و پسوریازیس به کار می‌روند. بنابراین، مسئله فراتر از ام اس است.

این متخصص در ادامه گفت تاثیر آنتی CD۲۰‌ها روی واکسن کووید-۱۹ را می‌توان با این واقعیت توضیح داد. که این دارو‌ها روی لنفوسیت‌های بی -سلول‌هایی که آنتی بادی تولید می‌کنند- عمل می‌کنند. در مقابل، در مورد درمان‌های دیگر ام اس از قبیل اینترفرون ها، نشانه‌های مشابهی دیده نمی‌شود . و حتی می‌توانند. اثری نسبتا محافظتی در برابر کووید-۱۹ داشته باشند.
اسکلروز چندگانه نوعی بیماری خود ایمنی در سیستم عصبی مرکزی (مغز و نخاع) است. که باعث اختلال در سیستم ایمنی بدن می‌شود و به میلین، غلاف محافظ تار‌های عصبی آسیب می‌رساند.
در حال حاضر برآورد می‌شود که بیش از دو میلیون و ۸۰۰ هزار نفر در جهان به این بیماری خودایمنی که هنوز هم نسبتا ناشناخته است، مبتلا هستند.

منبع: خبرگزاری صداوسیما