نوشته ها
تاریخچه رواج کاردرمانی مدرن
تاریخچه کاردرمانی
کاردرمانی مدرن در سال‌های دهه‌ی ۱۸۰۰ میلادی رواج پیدا کرد. در این دوره‌ی زمانی، بیمارستان‌ها از هنر درمانی و کرافت درمانی (نوعی رویکرد درمانی) بهره می‌بردند. یعنی از طریق انجام فعالیت‌های دستی مانند نقاشی کشیدن، طراحی، کار با قیچی، ساختن کاردستی و… به کسانی که از لحاظ حرکتی و روانی مشکل داشتند، کمک می‌کردند. این امور هم روی جسم و هم روی روان آنها اثرات مثبتی ایجاد می‌کرد.
یک دهه قبل از سال ۱۹۷۱ میلادی و شاید هم بیشتر، ابتدا در مؤسسات سلامت روانی از کار درمانی استفاده شد. نتیجه‌ی کاردرمانی در آنجا این بود که بیماران با انجام فعالیت‌های طبیعی روزانه مانند نظافت، کشاورزی، کارهای دستی و…، سلامت‌تر به‌نظر می‌رسند. به‌همین‌خاطر، این مشاهدات پزشکان را تشویق کرد تا بدون توجه به سطح و جایگاه اجتماعی‌شان در فعالیت‌های این‌چنینی شرکت کنند.
در سال ۱۹۱۷ هم، گروهی از افراد حرفه‌ای در آمریکا، انجمن کاردرمانی را بنا کردند. تمرکز انجمن در آغاز کار خود بیشتر روی احیا و توان‌بخشی سربازانی بود که از جنگ جهانی اول بازگشته بودند.
از همان آغاز، رابطه‌ای قوی میان علم پزشکی و این سبک از درمان دیده شد و کاردرمانی مدرن به‌عنوان روشی مناسب و عملی برای توان‌بخشی به جسم و ذهن پذیرفته شد. تمرکز و توجه این نوع از درمان به جسم و ذهن به صورت توأم باعث شد تا از سایر انواع درمان‌های فیزیکی (فیزیوتراپی) متمایز شود.
فیزیوتراپی متمرکز بر تقویت بدن برای کسب توانایی در حرکت کردن است، اما کاردرمانی به عملکرد عمومی و کلی بدن کمک می‌کند؛ یعنی به‌دنبال ایجاد توانایی‌های عادی و معناداری چون مسواک زدن تا غذا درست کردن است.
حوزه‌ی فعالیت کاردرمانان چیست؟
کاردرمانان با کودکان نیز به‌صورت مداوای سرپایی یا بستری کردن آنها کار می‌کنند. کار درمانان متخصص اطفال حتی در بیمارستان‌ها و بخش اطفال و نوزادان هم خدمت می‌کنند. آنها به نوزادانی که با مشکلات جسمی و روانی به‌دنیا آمده‌اند، خدماتی ارائه می‌کنند و به والدین و پرستاران آنها شیوه‌های مراقبت را آموزش می‌دهند.
سایر کاردرمانان هم در زمینه‌ی درمان‌های ادغامیِ حسی تخصص دارند. هدف از چنین درمان‌هایی کمک به کودکان مبتلا به اوتیسم و سایر اختلالات است؛ به‌شکلی که اطلاعات دریافتی کودک از کانال حس‌های مختلفش پردازش شود. ضمن اینکه این متخصصان به کودکانی که در زمینه‌های حرکتی (مثل نوشتن یا کار با قیچی و…) نیز مشکل دارند، کمک‌های شایان‌توجهی می‌کنند. این خدمات و کمک‌ها گستره‌ی وسیعی از گروه‌های سنی را در برمی‌گیرد: از دوره‌ی پیش از دبستان تا دانشگاه.
برخی کاردرمانان فقط در مراکز درمانی و برای سالمندان کار می‌کنند. افراد سالمند ازطریق کار درمانی قادر به انجام فعالیت‌های روزمره مانند غذا پختن، خوردن، نظافت و انجام ورزش می‌شوند. به‌طور کلی، کاردرمانان به همه‌ی افرادی که بنا به درد، بیماری، ضربه و آسیب‌دیدگی و… دچار مشکل در انجام فعالیت‌های حرکتی روزانه‌ی خود شده‌اند، کمک می‌کنند.