لکنت زبان چیست ؟

لکنت زبان اختلالی در گفتار است که به‌موجب آن فرد نمی‌تواند کلمات را پیوسته ادا کند و در خلال صحبت مکث می‌کند. این وقفه‌ها و مکث‌ها باعث می‌شود مخاطب، کلام را به صورت اصوات تکرارشونده بشنود. مثلا: ما…ما…مان (مامان) یا برخی آواها کش می‌آیند و در شکل خروجی واژه‌ها تغییر ایجاد می‌کنند مانند: باااا…د (باد).

مشکل دیگرِ اختلال در تکلم وقتی رخ می‌دهد که جریان گفتار در حین صحبت کردن مسدود می‌شود، یعنی فرد قادر به ادای برخی حروف و اصوات نیست و در نتیجه شکل نهایی کلمه خروجی منقطع، متشنج و غیرطبیعی است. در بعضی موارد لکنت زبان خفیف‌ است و مشکل چندانی ایجاد نمی‌کند، اما در حالتی که شدت این اختلال زیاد باشد، به‌ویژه از نظر روحی فرد با مشکلات متعددی مواجه می‌شود.

نحوه بروز این مشکل در افراد مختلف متفاوت است. برای نمونه در بعضی افراد لکنت زبان پس از بازه‌های طولانی‌مدت در سخن گفتن بروز می‌کند و در برخی دیگر تعداد آن در هنگام حرف زدن متغیر است؛ یعنی به تعداد متغیر یا فواصل متغیر در بازه‌ی زمانی هنگام صحبت کردن خود را نشان می‌دهد. افراد مبتلا به لکنت زبان از گفتن برخی کلمات یا حضور در برخی محیط‌ها که آرامش آنها را سلب و حسی ناخوشایند برایشان ایجاد می‌کند، اجتناب می‌کنند.

بعضی از این افراد طوری صحبت‌کردن خود را مدیریت می‌کنند که سایرین به‌ندرت به مشکل آنها پی می‌برند. در این حالت به این اختلال «لکنت پنهان» گفته می‌شود. البته این پنهان‌کاری موجب می‌شود که فرد تا جایی که می‌تواند از صحبت‌کردن پرهیز کند.

علت لکنت زبان چیست؟

برای شیوا و روان صحبت‌ کردن، گذرگاه‌های عصبی مختلف در مغز کودکان باید رشد کنند و با سرعت و دقت زیادی با هم در تعامل باشند. لکنت زبان نشان می‌دهد که این تعامل به‌خوبی صورت نمی‌گیرد. از آنجا که درمان لکنت زبان با رشد کودک و افزایش سن سخت و سخت‌تر می‌شود، پیگیری این اختلال در دوران کودکی اهمیت دارد.

این اختلال در برخی موارد ریشه در مسائل ژنتیکی دارد. در موارد نادری نیز در بزرگ‌سالی سراغ افراد می‌آید که اغلب سکته و آسیب‌های مغزی موجب بروز این اختلال است. از دلایل دیگر این اختلال می‌توان به ضربات واردشده به سر و فشارهای احساسی و عصبی اشاره‌ کرد. افراد مبتلا به لکنت زبان به هیچ‌وجه از نظر هوش و استعداد با سایرین تفاوت ندارند.

باورهای کلیشه‌ای و مرسوم معمولا آنها را خجالتی، عصبی، حساس، عجول، درون‌گرا و … می‌پندارد که البته هیچ شاهد علمی برای این ادعا وجود ندارد. شاید وقوع لکنت زبان ریشه در اضطراب یا موارد عنوان‌شده داشته‌ باشد، ولی حکمی کلی برای تعمیم آن به تمام مبتلایان موجود نیست.

آیا این اختلال مشکلی رایج است؟

اختلال لکنت معمولا در میان کودکان رواج دارد و طبق آمارها یک بیستم کودکان قبل از ورود به مدرسه این اختلال را تجربه می‌کنند. دو سوم کودکان با پشت سر گذاشتن دوران کودکی خود‌به‌خود درمان می‌شوند و در این میان تنها یک سوم این اختلال را با خود به بزرگ‌سالی می‌برند.

یک درصد بزرگ‌سالان دچار این اختلال هستند و مردان نسبت به زنان بیشتر به این عارضه دچار می‌شوند. دانشمندان این اختلال را اختلالی شایع می‌دانند که در تمام جوامع و فرهنگ‌ها رخ می‌دهد. در انگلستان تقریبا ۷۲۰۰۰۰ کودک و بزرگ‌سال دچار لکنت زبان هستند.

چه کسانی به گفتاردرمانی نیاز دارند؟