اختلال بلع در پارکینسون

نیمی از افراد مبتلا به پارکینسون دچار اختلال در بلع می باشند. از آنجاییکه اختلال بلع لذت خوردن و نوشیدن را کاهش می دهد می تواند روی کیفیت زندگی بیماران تاثیر گذارد. علاوه بر این اختلال بلع می تواند منجر به ورود مایعات و غذا به داخل ریه (آسپیراسیون) شود. آسپیره های مکرر در این افراد منجر به پنومونی می شود که اولین عامل مرگ و میر در افراد مبتلا به پارکینسون است.

علت اختلال بلع در پارکینسون

سیستم بلع نیازمند حرکات هماهنگ و ویژه ای از عضلات می باشد. سختی،کندی، ترمور و مشکل در شروع حرکت بیماران پارکینسون می تواند بر فازهای بلع آنها تاثیر گذارد.

علایم اختلال بلع 

▪سرفه یا گلو پاک کردن در حین خوردن و نوشیدن
▪مشکل در حرکت دادن غذا از جلو دهان به سمت عقب
▪آبریزش از هان
▪خروج مایعات و غذا از دهان ▪جویدن کند
▪افزایش زمان مورد نیاز برای خوردن یک وعده غذایی
▪احساس گیر کردن یا چسبیدن غذا و مایعات در گلو
▪سرفه ضعیف یا تغییر کیفیت صوت

بلع پر خطر (آسپیره خاموش)

زمانی که غذا یا مایعات (بزاق دهان) وارد ریه می شود و هیچ علامت بیرونی مانند سرفه نداشته باشد، آسپیره خاموش اتفاق افتاده است. آسپیره خاموش در اثر کاهش حساسیت، عملکرد حرکتی کاهش یافته، ضعف عمومی، هماهنگی کاهش یافته، ضعف یا نبود سرفه ایجاد می گردد.

نشانه های آسپیره خاموش نبود سرفه و گلو پاک کردن، تغییر کیفیت صوت بلافاصله بعد از خوردن و نوشیدن، گرفتگی قفسه سینه، تب و پنومونی می باشد. ارزیابی و درمان اختلالات بلع افراد مبتلا به پارکینسون بر عهده آسیب شناس گفتار و زبان (گفتاردرمانگر) می باشد.

گفتار درمانی راهی برای درمان اختلال بلع