در خلال پیشروی بیماری، پروتئین در مغز انباشته شده و ساختاری را تشکیل می‌دهند که به آن‌ها “پلاک” گفته می‌شود.

این پلاک‌ها باعث می‌شود که ارتباط بین سلول‌های عصبی قطع شده و در نهایت این سلول‌های عصبی مرده و بافت مغز از بین برود. برخی از مواد شیمیایی مهم مغز در بیماران مبتلا به آلزایمر کاهش می‌یابد.

این انتقال‌دهنده‌های شیمیایی پیام، به انتقال سیگنال‌های اطراف مغز کمک می‌کنند. وقتی که این مواد در مغز کاهش می‌یابند، سیگنال‌ها به درستی منتقل نمی‌شوند. بیماری آلزایمر می‌تواند بر جنبه‌های مختلف زندگی فرد تأثیر گذارد که برخی از آن‌ها عبارتند از:

• توانایی‌های شناختی و عملکردی: توانایی فرد در فهم، تفکر، یادآوردن و ارتباط از این بیماری تأثیر می‌پذیرد.
• احساسات و خلق‌وخو: فرد ممکن است بی‌انگیزه شده و تمایلی برای انجام عادات و کارهای مورد علاقه خود نداشته باشد.
• رفتار: فرد ممکن است واکنش‌هایی داشته باشد که با ویژگی‌های شخصیتی او تطابق نداشته باشد.
• توانایی‌های فیزیکی: این بیماری بر توانایی‌های حرکتی و هماهنگی‌های فرد اثر می‌گذارد. این تأثیرات باعث می‌شود که فرد قادر به انجام فعالیت‌های روزمره خود نباشد.

بیماری آلزایمر اگر در سنین زیر ۶۵ سالگی اتفاق بیفتد به عنوان حمله زودهنگام آلزایمر شناخته می‌شود.

ابتلای زودهنگام به آلزایمر غالباً در سنین ۴۰ و ۵۰ سالگی اتفاق می‌افتد؛ اما شنیده نشده که این بیماری برای افرادی که در دهه ۳۰ زندگی خود هستند اتفاق افتاده باشد. افراد معدودی دچار حمله زود هنگام بیماری آلزایمر که یکی از شایع‌ترین انواع این بیماری بوده و ربطی به عوامل ژنتیکی ندارد می‌شوند.