نوشته ها

تفاوت رفتاری کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم
یک کودک مبتلا به بیماری اوتیسم چه تفاوت های رفتاری دارد ؟
کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم مشکلات ارتباطی دارند،و احساسات و تفکرات دیگران را درک نمی کنند بنابراین ،برای آنها مشکل است که احساساتشان را از طریق کلمات ،ژست ها،حالات صورت،یا حتی لمس کردن بیان کنند.
یک کودک اوتیسمی بسیار حساس است و ممکن است در مواجهه با صداها،تماس،بو ها،یا دیدن مناظری که برای دیگران عادی است ،دچار مشکلات جدی و یا دردناک شوند.
آنها ممکن است حرکات بدنی تکراری و تقلیدی،مانند تاب خوردن،قدم زدن،یا دست زدن را انجام دهند و نسبت به افراد واکنش های غیر معمول انجام دهند.یا به اشیاء وابستگی شدید پیدا کنند و یا رفتارهای پرخاشگرانه داسته باشند و به خودشان آسیب بزنند.
بعضی موقع ها ممکن است هرگز متوجه افراد،اشیاء یا فعالیت های افراد خود نشوند.
بعضی از این کودکان ممکن است،دچار تشنج های شدید شوند،که در بعضی از موارد این تشنج ها در دوران بلوغ رخ می دهد.
بعضی از آنها تا حدی دچار مشکلات شناختی هستند.
بر خلاف اغلب مشکلات شناختی معمول که با تاخیر در تمامی زمینه های رشد شناخته می شود،اوتیسمی ها اما گاهی مهارت های مختلفی دارند مانند : طراحی ، ساخت موسیقی ، حل کردن مسائل ریاضی و یا حفظ کردن برخی مطالب سنگین و در تست های هوش غیر کلامی دارای هوش متوسط و یا حتی بالایی هستند.
تفاوت های بیماران اوتیسمی
علائم این بیماری،معمولا در سه سال اول زندگی،خود را نشان میدهد،و برخی از کودکان از بدو تولد این علائم را بروز میدهند ؛ عده ای دیگر در ابتدا معمولی و نرمال هستند اما از هیجده تا سی و شش ماهگی به بعد،به یکباره علائم این بیماری را نشان میدهند. امروزه مشخص شده است ،که در بعضی از افراد ناهنجاری های اجتماعی و ارتباطی،تا وقتی در جامعه حضور پیدا نکنند،نشان داده نمیشود.
اوتیسم در پسران چهار برابر بیشتر از دختران است،هیچ محدودیت نژادی،قومی،یا اجتماعی ندارد ؛ این بیماری روند رو به رشدی دارد و علت رشد بیماری،و دلیل بروز آن هنوز مشخص نشده است.
اوتیسم،تنها یک سندروم است،که به عنوان اختلالات طیف اوتیسم شناخته می شود سایر اختلالات مربوط به ارتباطات اجتماعی با بیماریهای که اکنون در محدوده این طیف،شناخته می شوند.عبارتند از:
- اختلالات در خود ماندگی این همان چیزی است که با شنیدن کلمه اوتیسم به ذهن ها خطور می کند.
- به اختلال در برقراری ارتباطات ،تعاملات اجتماعی،بازی های تخیلی در کودکان زیر ۳ سال اختلال در خود ماندگی گفته می شود.